رباعی های مناجات ماه رمضانی
شاعر : رضا اسماعیلی
نوع شعر : مناجات با خدا
وزن شعر : مفعول مفاعلن مفاعیلن فع
قالب شعر : رباعی
آمـد رمـضـان و تـا خـدا مـا را بُــرد تـا چـشـمـۀ روشـن دعــا مـا را بُـرد
ما را ز لـبـاس عـافـیـت عـریان کرد تا سـبـزتـریـنِ سـجـدههـا، مـا را بُرد
*************
آمـد رمــضـان و کـاش مـیدانـسـتـی ای کُـشـتـۀ آب و آش! مـیدانــســتـی
دنیاست که میخورد تو را با شهوت کـاش ای دل آش و لاش! میدانـستی
*************
آمد رمضان و دست شیطان بستهست درهای زمین به روی انسان بستهست
وقت ست ز سمت معـصیت برگردی چون راه گناه، ای مسلمان بستهست!
*************
ماه رمضان و جان تو در خواب ست رخوت زدهای، جهان تو در خواب ست
هـنگـام سحر، لـبان جـسمت بـازست اما دل شب نشان تو، در خـواب ست
*************
مــاه رمــضـان و سـفــره افــطــاری هـنگـام سحر، َنـفَـس َنـفَـس، بـیداری
از روزه اگـر هـمـین َقـدَر میفـهـمی مصداق ریاضت است و خود آزاری!
*************
ماه رمضان و روزهای ...؟ معلوم ست! در حسرت آب و کوزهای! معلوم ست
بسـتـهست لـب تـنت، ولی جـانـت نه غم میخوری و ُرفوزهای! معلوم ست
*************
آمد رمضان، ز خواب غـفلت برخیز گـل کـرد سـپـیـدۀ سـعـادت، بـرخـیـز
بشکاف فلک را و چو حافظ، سرمست طرحی دگر انداز و ز عادت برخیز
|